یکتا گُهر بحر رسالت زهراست

یکتا گُهر بحر رسالت زهراست

سالروز میلاد خجسته فاطمه زهرا (س) سرور بانوان جهان، عطای خداوند سبحان، کوثر

قرآن، همتای امیر مومنان و الگوی بی بدیل تمام جهانیان بر همه زنان عالم مبارک باد. 

نگاه اجمالی به شخصیت عبادی فاطمه زهرا(س(

معرفی الگو و الگو گیری در ابعاد گوناگون زندگی از مسائل رایج در میان تمام جوامع بشری است.قرآن کریم، پیامبر اسلام(ص) را الگو معرفی می کند و پیامبر اسلام(ص) با بیانات گوناگون در موارد متعدد، اهل بیتش را به عنوان الگوی امت معرفی می کند و در محور اهل بیت، فاطمه زهرا(س) قرار دارد که رسول خدا(ص) با بیان زیبای «و هی سیدة نساء العالمین» او را الگو و نمونه ی زنهای عالم تا قیامت معرفی نموده است.حضرت فاطمه زهرا(س)، در تمام ابعاد زندگی الگو و نمونه است و شخصیتی است که در کمتر از 20 بهار عمر خود در دنیا، خود را به چنان مقام و عظمت رسانید که مایه ی مباهات خداوند در برابر فرشتگان قرار گرفت.

او که از کودکی، نه تنها به عنوان یک دختر نسبت به پدر، بلکه همچون مادر دلسوز از پدر در برابر اذیتهای مشرکین، پاسداری و از مقام نبوت حمایت نمود تا آنکه لقب «ام ابیها» برخود گرفت و  او که در دفاع از مقام ولایت که تداوم بخش راه نبوت و رسالت پیامبر می باشد، جان را در طبق اخلاص نهاد و مقام اولین شهیده ی راه ولایت را به خود اختصاص داد.او که در تربیت فرزندان با بینش الهی و نیایش های معنوی و عبادی آن قدر کوشید تا روح و روان فرزندانش را با عبادت و نیایش شبانه، آشنا و مأنوس گردانید و آن قدر درس صبر و استقامت را با عمل به فرزندان خود آموخت که قهرمانان صبر در سر زمین کربلا گردیدند و ملائکه های آسمان از صبر و استقامت آنان به شگفت آمدند..

آن قدر در محراب عبادت استقامت خالصانه ورزید تا ملقب به عابدترین فرد گردید و در این مسیر تا آنجا پیش رفت که نور عبادت او از محراب عبادت به آسمان آشکار و از این باب معروف به «زهرا» گردید

در شوهرداری آن چنان کوشید که تا آخر عمر، علی(ع) از او ناراضی نگردید و او از علی(ع) ناراضی نگردید و در مقام عفت و حیا و حجاب، صدر نشین زنان عالم گردید و در زهد و قناعت زاهدان عالم را به شگفت واداشت.

و در یک کلام؛ در تمام ابعاد زندگی آنچنان خداگونه قدم گذاشت تا انوار جلال و تجلیات جمال ذات احدیت در آینه جانش انعکاس یافت و مقام والای عصمت را از خداوند با نزول آیه تطهیر دریافت نمود، و اطاعت از خدا را آنچنان عجین زندگی خود نمود تا به مقامی رسید که رضای او رضای پیامبر و رضای خدا و غضب او غضب پیامبر و خشم و غضب خدا گردید و وجودش چنان مظهر تجلی ذات خدا گردید که اذیت او اذیت خدا قلمداد گردید.

 شخصیت حضرت زهرا(س) در ابعاد مختلف زندگی آن حضرت، به عنوان الگو و نمونه ی زندگی مطرح است و هر بعدی از زندگی آن حضرت، تجلی انوار جمال و جلال الهی است.

حقیقت عبادت آن است که انسان جز ذات خداوند هیچ کسی را شایسته پرستش نداند و تنها به فرمان خداوند گردن بگذارد و همیشه در یاد او باشدو در انجام یا ترک هر کاری و یا هر سخنی، رضایت او را در نظر داشته باشد.

تجلی عبادت در وجود ملکوتی و ملکی فاطمه زهرا(س)

وجود فاطمه زهرا(س) و خلقت آن حضرت از دو جهت قابل بررسی است، یکی از جهت ملکوتی و خلقت نور آن حضرت که بر اساس روایات، قبل از خلقت عالم، افریده شد و با ذکر الهی و عبادات و طاعات، مانوس گردید.

دوم خلقت وجود خاکی و طبیعی آن حضرت: که در این مرحله نیز با مقدمات عبادتی و ذکر و ثناء الهی نطفه آن حضرت منعقد گردید و در فضای معنوی قدم به دنیا گذاشت.

اینک هردو جهت را به طور اختصار مورد بررسی قرار می دهیم.

شخصیت ملکوتی و نورانی فاطمه زهرا(س)

امام جعفر صادق(ع) از قول رسول اکرم(ص) شخصیت ملکوتى حضرت صدیقه کبرى(س) را چنین وصف مى کند:

خداوند نور فاطمه را قبل از خلقت آسمان و زمین آفرید.

عده اى سوال کردند: پس فاطمه(س) ازسنخ انسان نیست؟

پیامبر(ص) فرمود: حوریه اى است در لباس انسان.

پرسیدند: چگونه چنین چیزى ممکن است؟

رسول خدا(ص)فرمود: خداوند قبل از آن که آدم را خلق کند، فاطمه را آفرید،در آن هنگام ارواح خلق شده بودند.چون خداوند آدم را خلق کرد، ارواح را بر او عرضه داشت.

پرسیدند: در آن زمان فاطمه کجابود؟

آن حضرت فرمود: در جایگاه مخصوص خود در ساق عرش.

پرسیدند: غذایش چه بود؟

پیامبر(ص) جوابداد: ذکر خدا(تقدیس، تهلیل، تحمید و تسبیح) و الله اکبر.چون خداوند، آدم راخلق کرد و دوست داشت که نسل من از فاطمه باشد، او را به سیب بهشتى تبدیل کرد.جبرئیل آن سیب را بر من آورد و گفت: سلام و رحمت خدا بر تو اى محمد.این سیب میوه اى از میوه هاى بهشت است که خداوند براى تو هدیه فرستاده است.

پس آن را گرفتم به سینه چسباندم.جبرئیل گفت آن را بخور.

سیب را دو نیم کردم.نور درخشان وگسترده اى از آن پرتوافشانى کرد.از آن به هراس افتادم.

جبرئیل گفت: اى محمد(ص) چرا سیب را نمى خورى، تمام آن را بخور که این نور منصوره در آسمانو نور فاطمه در زمین است.(بحارالانوار، ج 42، ص 50)